Większość ludzi nie lubi zmian. Wolimy poruszać się w znajomych nam obszarach, nie wychodząc zbytnio ze strefy komfortu. Rzeczy, do których jesteśmy przyzwyczajeni są prostsze i łatwiejsze do zrozumienia, przez co nie ma się dziwić, że wolimy się ich trzymać. Problemy pojawiają się jednak, gdy okazuje się, że to co uważamy za normę staje się źródłem problemów. Wtedy chcąc nie chcąc potrzebujemy zmiany, a co za tym idzie musimy liczyć się z tym, że póki nie uporządkujemy na nowo swojego umysłu, nie będzie nam łatwo.
O tym właśnie śpiewa nam tutaj Brad – o trudnościach i poczuciu zagubienia, jakie towarzyszą nam, gdy musimy cały swój świat wywrócić do góry nogami, by poskładać go potem na nowo w usprawnionej, lepszej formie. Potrzeba naprawdę wiele siły, by wytrwać w walce z samym sobą i utworzonymi już wcześniej schematami. Niestety nie wszystkie one działają tak, jak powinny, trzeba więc się ich czasem pozbyć i zastąpić innymi. Niejednokrotnie przyjdzie nam to robić, bo jednak nie jesteśmy istotami idealnymi i wszyscy popełniamy błędy.
Trzeba jednak umieć je sobie uświadomić i potem coś z nimi zrobić, bo w przeciwnym razie nie czeka nas raczej nic dobrego. Gdy więc przechodzimy metamorfozę możemy tylko z całych sił brnąć do przodu i mieć nadzieję, że uda nam się to przetrwać. W końcu nasze cierpienie się skończy, nieważne jak źle by to w danej chwili nie wyglądało.
