Każdy mi mówi, że to najwyższy czas bym poszła do przodu (przyp. ze swoim życiem).
I muszę nauczyć się, jak się rozchmurzyć i jak być młodą.
Ale moje serce to dolina, jest takie płytkie i stworzone przez człowieka.
Boję się, że jeśli cię do niego wpuszczę, zobaczysz, że jestem po prostu oszustką.
Czasami czuję się samotna pośród dotyku twoich ramion.
Ale wiem, że chodzi tylko o mnie, bo nic mi nigdy nie wystarcza.
Gdy byłam dzieckiem, dorastałam przy Rzece Lea.
Było coś w tej wodzie, co teraz jest też we mnie.
Och, nie mogę do tego powrócić, ale trzciny wyrastają z moich palców.
Nie mogę powrócić do rzeki.
Ale to jest w moich korzeniach, w moich żyłach.
To jest w mojej krwi i barwi każde serce, które wykorzystuję, aby uleczyć ból.
To jest w moich korzeniach, w moich żyłach.
To jest w mojej krwi i barwi każde serce, które wykorzystuję, aby uleczyć ból.
Więc winię za to Rzekę Lea, Rzekę Lea, Rzekę Lea.
Tak, winię za to Rzekę Lea, Rzekę Lea, Rzekę Lea.
Więc winię za to Rzekę Lea, Rzekę Lea, Rzekę Lea.
Tak, winię za to Rzekę Lea, Rzekę Lea, Rzekę Lea.
Powinnam ci pewnie powiedzieć to teraz, zanim będzie za późno.
Nigdy nie chciałam cię zranić lub skłamać ci prosto w twarz.
Uznaj to za moje przeprosiny, wiem, że mówię to zawczasu.
Ale wolę powiedzieć to teraz, na wypadek, gdybym nigdy nie miała szansy.
Nie, nie mogę do tego powrócić, ale trzciny wyrastają z moich palców.
Nie mogę powrócić do rzeki.
Ale to jest w moich korzeniach, w moich żyłach.
To jest w mojej krwi i barwi każde serce, które wykorzystuję, aby uleczyć ból.
To jest w moich korzeniach, w moich żyłach.
To jest w mojej krwi i barwi każde serce, które wykorzystuję, aby uleczyć ból.
Więc winię za to Rzekę Lea, Rzekę Lea, Rzekę Lea.
Tak, winię za to Rzekę Lea, Rzekę Lea, Rzekę Lea.
Więc winię za to Rzekę Lea, Rzekę Lea, Rzekę Lea.
Tak, winię za to Rzekę Lea, Rzekę Lea, Rzekę Lea.
Rzeka Lea, Rzeka Lea.
Rzeka Lea, Rzeka Lea.
Rzeka Lea, Rzeka Lea.
Rzeka Lea, Rzeka Lea.
Rzeka Lea-Lea-Lea-Lea.
Rzeka Lea-Lea-Lea-Lea.
Rzeka Lea-Lea-Lea-Lea.
Rzeka Lea-Lea-Lea-Lea.