Akurat
Akurat
Akurat
Akurat
Akurat
Nieuchronność przemijania jest czymś, co wielu ludziom spędza sen z powiek. W miarę jak robimy się coraz starsi świadomość własnej śmiertelności znacznie częściej pojawia się w naszej psychice. Dla niektórych czas biegnie zbyt szybko, uniemożliwiając czerpanie radości z życia. W jednej chwili jesteśmy młodzi, by nagle obudzić się po paru latach z poczuciem, że przeciekły nam one przez palce.
Nie zdążymy się nacieszyć jakimiś pozytywnymi doświadczeniami, bo trwają one tylko moment, przechodząc w mgnieniu oka do przeszłości, niemożliwej do odzyskania. Musimy biec szybciej i szybciej, by wycisnąć z naszej podróży tyle, ile tylko jesteśmy w stanie, ale często przynosi to zupełnie odwrotny skutek.
Skupiając się zbyt mocno na pogoni za szczęściem, pieniędzmi i dobrami materialnymi zapominamy o tym, by po prostu doświadczać naszej egzystencji, przystanąć czasem i zachwycić się pięknem życia. Bronimy się przed tym tak, jak tylko możemy, bojąc się stratę drogocennego czasu. Znaleźć tutaj złoty środek jest naprawdę ciężko, co „Czas Dogania Nas” doskonale nam obrazuje.