Alessia Cara
Alessia Cara
Alessia Cara
Alessia Cara
Alessia Cara
Piosenka kontrastuje dwie postawy wokalistki - jej jako siedemnastolatki, która ignoruje rady i prośby swoich rodziców oraz jako dziewiętnastolatki, która chciałaby się cofnąć o dwa lata i posłuchać tego, czego próbowali nauczyć ją rodzice. Tekst utworu jest wprost zainspirowany jej rozmowami z tatą i mamą, którzy mieli ogromny wpływ tak na Alessię, jak i jej twórczość.
Utwór stał się nostalgiczną opowieścią o tym, jak szybko upływa czas, jak przemija nasze życie, zmienia się, ewoluuje. Alessia mówi o tym, jak niewiele znaczy pojedyncze życie w obliczu ogromu świata, człowieka porównuje do źdźbła trawy - tak przecież kruchego i nieznaczącego. Dziewczyna coraz silniej uświadamia sobie proces przemijania, wie, że nic nie jest wieczne. Stara się zmienić swoje podejście do życia, doceniać wszystko to, co ma, nie brać niczego z góry, jako pewnika.
Potężna część piosenki odnosi się do dziecięcego spojrzenia na dorosłość. Kiedy jesteśmy mali mamy poczucie, że dorastanie to najlepsze co nas spotka, tęsknimy i nie może doczekać się bycia dorosłymi. Im jednak bliżej nam do samodzielności, tym chętniej wracamy myślami do lat beztroskiego dzieciństwa. Dorosłość traci swój urok i magię z dniem, w którym zaczynamy czuć się dorośli. Odchodzi gdzieś nasza niewinność, radość życia.
Alessia mówi o swoich problemach emocjonalnych, o atakach paniki, z którymi się zmaga. Nie może wtedy złapać oddechu, denerwuje się, wścieka. W podobnych sytuacjach pomagała jej mama - próbowała ją uspokoić, mówiła o konieczności wyciszenia. I tak, jak kiedyś Alessia nie widziała sensu w jej radach, dzisiaj już wie, że mama miała rację. Że trzeba znaleźć w sobie spokój.
Dziewczyna mówi w tekście o strachu przed dorosłością i chęci powrotu do czasów, w których czuła się lepiej, pewna siebie i swojego zdania. Zamarznąć, zastygnąć w wieku siedemnastu lat, oto jej marzenie.