Amanda Jenssen
Amanda Jenssen
Amanda Jenssen
Amanda Jenssen
Amanda Jenssen
„Borderline” to melancholijny, introspektywny utwór o rozpadzie emocjonalnym i uczuciu zagubienia w świecie, który wydaje się coraz bardziej obcy. Narrator balansuje pomiędzy świadomością a chaosem – jakby tkwił „na granicy” (stąd tytuł), w miejscu, gdzie depresja, samotność i wspomnienia dawnych relacji zlewają się w jedną szarą masę. Już pierwsze wersy („I can’t remember a word they said / With my shrink in Bahamas resting his head”) ironicznie pokazują bezsilność wobec terapii i świata, który zdaje się zajęty sobą, gdy on traci kontakt z rzeczywistością.
Codzienność miesza się tu z absurdalnym rytuałem („conversation with the laundry machine”), co pogłębia wrażenie psychicznego zmęczenia i izolacji. Refren „Cause I don’t know where I should go / Darling, I am borderline” jest szczerym przyznaniem się do wewnętrznego chaosu – bycia w stanie ciągłego zawieszenia, między pragnieniem bliskości a niemożnością jej utrzymania.
W drugiej zwrotce powraca motyw potwora „sub-let my head” – symbolu choroby psychicznej, lęku lub traumy, która „wynajęła” jego umysł i nie daje spokoju. Całość kończy się obrazem powolnego tonięcia („Come watch me drown and get what’s left at the lost and found”), który może oznaczać zarówno autodestrukcję, jak i próbę bycia dostrzeżonym – desperackie wołanie o obecność.