W tym kawałku Andy ukazuje nam, jak wypranym z uczuć i emocji człowiekiem stał się przez lata. "Ribcage" to wyznanie pełne cynizmu, ale też i koniec końców cierpienia. Widzimy, że życie musiało go nie rozpieszczać. Rzeczywistość zrobiła z niego chłodnego, zdystanowanego samotnika. Nie potrafi obdarzyć nikogo uczuciem, czuje się całkowicie niedopasowany do "zwykłych" ludzi.
Jest skazany na spędzenie swojego życia bez kogokolwiek, kto stanowiłby dla niego oparcie. Świadomość tego nie robi mu jednak różnicy. Tak czy owak czuje się wewnątrz martwy, pozbawiony serca, które mogłoby kochać. Autor uważa, że taka wewnętrzna obojętność jest najbezpieczniejsza, chroni bowiem przed zranieniem ze strony drugiej osoby.
Może i zamyka się na miłość i szczęście, ale także właśnie na ból i cierpienie. Woli to od ciągłych zawodów, roztrzaskiwanych marzeń i oczekiwań. Może i kiedyś był taki, ale już dawno z tego zrezygnował.
