„Serce narratora jest zawsze jego”, narratorka zwraca uwagę, że to stwierdzenie nie może być prawdziwe z powodu czasu poprzedzającego ich bycie razem. Oczywiście ostatecznie nie jest w stanie zmienić przeszłości i „zawsze” w tym odczuciu ma odnosić się do tego momentu, a nie do przeszłości.
To nieporozumienie pokazuje ich trudności w komunikowaniu się ze sobą i zamieszanie w ich związku. Jest jednak bardzo prawdopodobne, że narrator już to rozumie i pyta tylko: „A co ze starymi czasami?” jako sposób na samozniszczenie poprzez zniszczenie jej relacji z tą osobą. Powiedzenie „nie możesz ich wymazać” sugeruje jednak, że to uczucie pochodzi ze źródła w niej prawdziwego bólu, nawet jeśli część zniszczenia jest świadomym wysiłkiem.
Zastanawia się nad jego przeszłością i czuje do niego urazę za coś, czego nie może zmienić, co sprawia, że te wersety są dość tragiczne. Angel Olsen wyjaśnia przesłanie kryjące się za tymi liniami w wywiadzie udzielonym Pichfork w październiku 2019 roku: „To osoba dzwoniąca i przepraszająca: „Tak mi przykro, tak mi przykro”. Musisz się pozbyć tego gówna. Trzymasz tę osobę, pocieszasz ją i to jest ten wzór, w którym proszą o przebaczenie, zachowują się jak kompletne dziecko. Ludzie muszą dorosnąć. Muszą wziąć odpowiedzialność za własny ból i smutek”.
