Arcade Fire - Neighborhood #1 (Tunnels) [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

„Neighborhood # 1 (Tunnels)” to wystawny teatralny opener - delikatny dźwięk organów, dźwięki strun i powtarzanie prostej figury fortepianowej sugerują dyskretne odsłonięcie eposu. Butler odważnym, silnym, surowym głosem niewypowiedzianych emocji, przedstawia swoje otoczenie. Scena jest tragiczna: gdy rodzice młodego mężczyzny płaczą w sąsiednim pokoju, ten potajemnie ucieka na spotkanie ze swoją dziewczyną na rynku miejskim, gdzie naiwnie planują swoją wspólną "dorosłą" przyszłość, która w okresie dojrzewania jest dla nich ledwo zrozumiała. Jedyne wytchnienie od wspólnej niepewności i oddalenia istnieje w pamięci przyjaciół i rodziców.

Bohater przedstawiany w utworze nadal jest młodym chłopcem, a śnieg symbolizuje chłód uczuć, który pojawia się wraz z wiekiem. W rzeczywistości śnieg sprawia, że wszystko jest bezbarwne i ciche, dlatego chłopak prosi ukochaną, aby rozłożyła resztki kolorów na jego sercu i słyszy, jak śpiewa ona piękny hymn. Młody mężczyzna wspomina także, że słyszy płacz rodziców wydobywający się z pokoju obok. Zachowanie to symbolizuje rozpad związku dwóch dorosłych osób, które przestały darzyć się uczuciem, stają się dla syna negatywnym przykładem związku (motyw ten pojawia się także w piosence "Neighborhood #3") - "A jeśli śnieg zakopie moją/ Moją okolicę/ A jeśli moi rodzice płaczą/ Wykopię tunel prowadzący/ Z mojego okna do twojego/ Tak, tunel z mojego okna do twojego/ Wyjdziesz przez komin/ I spotkajmy się w połowie drogi/ W środku miasta."

Chłopak w utworze planuje całkowitą izolację od społeczeństwa, ponieważ się go boi, nie chce wspólnego życia. W końcu może mieć długie włosy, ponieważ nie ma obok niego nikogo, kto mógłby go osądzić. Grubsza skóra natomiast oznacza lepszą ochronę przed śniegiem, zarówno praktycznie, jak i metaforycznie -  "A ponieważ nie ma nikogo w pobliżu/ Zapuścimy włosy/ I zapomnij o wszystkim, co wiedzieliśmy/ Wtedy nasza skóra staje się grubsza/ Dzięki życiu w śniegu."

Czasami nasza przeszłość może wydawać się odległa, ale innym razem możemy odczuwać silną nostalgię, myśląc o ludziach, których znaliśmy, miejscach, do których chodziliśmy, i innych rzeczach z przeszłości. Myśl o przeszłości chłopaka przypomina winowi jego rodziców i przyjaciół, których zostawił. Zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę już z nimi nie rozmawia i nie jest tak blisko nich, jak był, gdy był młodszy, dorasta  tracąc uczucia wobec bliskich.