Sformułowanie „wiek odbić”, o którym śpiewa Win Butler, można odnieść do współczesnego świata, w którym rozdzielają nas od siebie technologiczne miraże. W cyfrowej rzeczywistości ludzie, którym wydaje się, że są ze sobą blisko, faktycznie pozostają rozdzieleni („jesteśmy połączeni, ale czy jesteśmy w ogóle przyjaciółmi / zakochaliśmy się w wieku dziewiętnastu lat / a teraz wpatrujemy się w ekran”).
Win jest zniesmaczony światem, który definiują odbicia – symbol fałszu oraz konfuzji. Nawet jeżeli ma on stanowić „niebo”, raj, wymarzoną utopię – jak niektórzy przekonują – wokalista nie chce pozostać w nim ani chwili dłużej.
W sposób tradycyjny dla Arcade Fire, tekst zawiera fragmenty śpiewane po francusku przez Régine Chassagne. Wokalistka opowiada o świecie „pomiędzy królestwami żywych i umarłych”. Możemy odczytać to jako sugestię, że we współczesnej, zafałszowanej rzeczywistości nasze życie – pełne sztucznych relacji i sztucznych uczuć - często jest tylko mirażem i niejednokrotnie ma więcej wspólnego ze śmiercią.
Pytanie „czy zobaczę ciebie po drugiej stronie?” może nawiązywać do mitu o Orfeuszu i Eurydyce, który stanowi jeden z przewodnich tematów płyty „Reflektor”. Kiedy legendarny śpiewak wyprowadzał ukochaną z Hadesu, nie mógł spojrzeć na jej twarz. Pozostawało mu jedynie liczyć na to, że „po drugiej stronie” – w świecie żywych – będzie mógł raz jeszcze nacieszyć się jej obliczem.
W piosence pojawia się gościnny wokal Davida Bowiego, wieloletniego fana Arcade Fire. Do wspólnej sesji nagraniowej doszło w sposób całkowicie spontaniczny, po tym jak Bowie odwiedził zespół w nowojorskim studio. Warto zwrócić uwagę na fakt, że chociaż autor „Space Oddity” nie pojawia się w teledysku Antona Corbijna, to w ostatniej scenie Win Butler nosi maskę wykonaną na wzór jego twarzy.
