W tej piosence artysta wyraża głęboką tęsknotę i zagubienie spowodowane brakiem bliskiej osoby. Nakarat (Refren) opowiada o tym, że osoba, o której myśli, jest obecna we wszystkich aspektach jego życia, nawet gdy fizycznie jej nie ma. Ból i pustka są tak silne, że artysta nie jest w stanie dalej funkcjonować bez tej osoby. Każda chwila jest związana z jej wspomnieniem, a on spędza noce, próbując o niej zapomnieć, ale nie jest to łatwe.
Verse (Zwrotka) opisuje zewnętrzny spokój, gdzie „wszystko jest w porządku,” jednak wewnętrznie artysta czuje brak i pustkę, która nie daje mu spokoju. Wspomina ciche kłótnie, które mimo że trudne, były częścią relacji, którą teraz wspomina. Obce twarze w jego życiu, które towarzyszą mu o poranku, nie przynoszą ulgi ani poczucia bliskości. Wspomnienie ukochanej osoby wciąż go prześladuje, a mimo prób zapomnienia, artysta nie jest na to gotowy.