Tekst tej piosenki jest wzruszającą, głęboką opowieścią o życiu, człowieczeństwie i problemach, z którymi zmagają się współcześni ludzie. W tekście utworu wokalista opowiada o pięknie, które drzemie w każdym z nas, a które czasem tak ciężko nam odkryć, docenić. Próbujemy uciekać od samych siebie, od swoich problemów. Zapominamy, że są rzeczy, od których nie da się uciec. I że na pewno nie zgubimy po drodze samych siebie.
A tak naprawdę to nie ucieczka jest metodą na radzenie sobie z problemami. Mamy tylko jedno życie i tylko jednych siebie - musimy więc nauczyć się kochać takimi, jakimi jesteśmy. I na nowo odkryć pradawne piękno ukryte w naszych wnętrzach. Piękno, które kiedyś widzieliśmy, którego niegdyś byliśmy świadomi.
Narrator zachęca nas do zapomnienia o codzienności, o jej trudnościach, problemach. Chce byśmy się wznieśli ponad nie i zrozumieli, że jest coś więcej niż to, co codziennie serwują nam media. Że to ludzie to ktoś więcej niż piękne, wyćwiczone ciała i nieskazitelne twarze. To piękne wnętrza, o które musimy zacząć dbać.
Tekst staje się opowieścią o współczesności, o jej problemach i zagubionych w niej, zatomizowanych jednostkach. Nie potrafimy już żyć w symbiozie z innymi, zagubiliśmy gdzieś to, co naprawdę ważne - umiejętność kochania, dzielenia się. I to jej na nowo musimy się nauczyć.
