Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Podobnie jak w adnotacji do refrenu, narrator wierzy, że boskość (w tym przypadku niebo) używa jej, by pomagała innym osobą osiągnąć szczęście. Lenker w wywiadach wypowiedział się na temat swojego procesu twórczego jako boskiego. Czuje, że coś ją trzyma i jest tylko kanałem dla tego, co wychodzi. (Nie mam bezpośredniego cytatu), ale powiedziała, że czuje, że piosenki, które pisze z konieczności i bez duszy, są jak praktyka, i może odróżnić, czy faktycznie zdecyduje się wydać piosenkę na podstawie tego, co czuła podczas pisania.
Piosenka wywyższa użycie wyobraźni (tj. - „uwierzyć”) ponad „zdolność uczenia się” lub wykorzystanie zapamiętywania, studiowania, inteligencji itp. Szczególnie w kontekście pisania. Innymi słowy, jest to wyobraźnia nad intelektem. Poprzednie 2 linijki mówią, że mówca jest zagubiony w „niewoli” jej „zdolności uczenia się”. Oznacza to, że mówca zdaje sobie sprawę z ograniczeń zdolności każdego do uczenia się, ponieważ w rzeczywistości jest tylko tyle, że ludzie mogą się uczyć i zapamiętywać.
Mówca, autor tekstów, uważa to ograniczenie za negatywne, ponieważ „niewola” oznacza więzienie. Obejmuje to świat, w którym może być ptakiem, który jest niemożliwie „trzepoczący i unoszący się, spuchnięty i zapadnięty”; świat, w którym mówca obejmie swoją przyjaciółkę po tym, jak ona pocałuje jej chłopaka; czyli świat, w którym wciąż istnieją zamki, rycerze i dziecko z „czerwoną kryształową sosną z piórkiem”. W przeciwieństwie do zdolności uczenia się, wyobraźnia nie ma granic, więc nie ma niewoli.
