Blur
Blur
Damon Albarn roztacza wizję dystopijnej przyszłości „następnego stulecia”. Zunifikowane społeczeństwo osiągnęło pełnię szczęścia poprzez masową dystrybucję specjalnych narkotyków. Każda dawka wywołuje u jednostki poczucie radości oraz uwalnia ją od wszelkich trosk. Dzięki temu każdy żyje w ułudzie fałszywego raju, nie próbując nawet zastanawiać się, czy świat ten może posiadać jakiekolwiek wady.
Koncepcja ogłupiania społeczeństwa za pomocą „tabletek szczęścia” może stanowić nawiązanie do „Nowego Wspaniałego Świata” Aldousa Huxleya, gdzie niepokoje wśród robotników uśmierzane były poprzez dystrybucję tzw. somy.
W drugiej zwrotce obecna jest sugestia, że społeczeństwo – podobnie jak w „Roku 1984” Orwella – poddane jest totalnej kontroli. „Nikt nie jest samotny”, a w każdym domu można znaleźć „satelity” - urządzenia służące do inwigilacji.
Odniesienia do literatury fantastyczno-naukowej nie ograniczają się wyłącznie do tekstu. Okładka singla nawiązuje do „2001: Odysei Kosmicznej”, a teledysk do „Mechanicznej Pomarańczy” – dwóch kultowych filmów, wyreżyserowanych przez Stanleya Kubricka.