[Zwrotka 1]
W innym życiu byłem jednym ze znojów i krwi,
Gdy pesymizm był cnotą, a drogi pokrywało błoto
Przybyłem z „dziwaczności’, istota pozbawiona formy,
"Wejdź" powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
[Zwrotka 2]
I jeśli znów przejdę tę drogę, możesz spokojnie odpocząć
Dla niej zrobię wszystko, co mogę, masz moje słowo
W świecie najgorszej śmierci i ludzi, którzy walczą, by się ogrzać,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
[Zwrotka 3]
Nie odezwaliśmy się ani słowem, była w tym odrobina ryzyka,
Wszystko aż do tego momentu pozostało nierozwiązane,
Wyobraź sobie miejsce, gdzie zawsze jest bezpiecznie i ciepło,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
[Zwotka 4]
Byłem kompletnie wyczerpany, zasypany gradem,
Zatruty w krzakach i wyrzucony na ścieżkę
Polowałem jak krokodyl, szalałem w kukurydzy,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
[Zwrotka 5]
Nagle się odwróciłem, a ona tam stała
Ze srebrnymi bransoletkami na nadgarstku i kwiatami we włosach
Podeszła do mnie z gracją i ściągnęła mi koronę cierniową,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
[Zwrotka 6]
Teraz jest między nami ściana, jest coś, co straciliśmy
Zbyt wiele rzeczy uważałem za oczywiste, nie widziałem sygnałów
Pomyśleć, że to wszystko zaczęło się pewnego nieprzyjemnego poranka,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą.”
[Zwrotka 7]
Cóż, deputowany chodzi po gwoździach, a proboszcz jeździ konno,
Ale tak naprawdę nic nie jest ważne, liczy się tylko ciemność w samotności,
A jednooki grabarz, dmucha w marny róg,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
[Zwrotka 8]
Słyszałem płacz niemowląt, jak opłakujący [kogoś/coś] gołąb
I starych facetów z połamanymi zębami, porzuconych, bez miłości
Czy rozumiem pytanie człowieku czy jest beznadziejne i rozpaczliwie smutne,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
[Zwrotka 9]
W wiosce na wzgórzu, grali o moje ubrania
Negocjuję zbawienie, dali mi śmiertelną dawkę
Zaoferowałem moją niewinność, a w zamian dostałem pogardę,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
[Zwrotka 10]
Cóż, mieszkam w obcym kraju, ale na pewno przekroczę granicę
Piękno kroczy na krańcu brzytwy, kiedyś sprawię, że będzie moje
Gdybym tylko mógł cofnąć czas do chwili, kiedy urodził się Bóg i ona,
"Wejdź," powiedziała, "Dam Ci schronienie przed burzą."
