Utwór rozpoczyna się od tragedii niewolnictwa, które dotknęło ludzi wywiezionych z Afryki. Opisuje jak zostali oderwani od własnych ziemi oraz jak niszczono ich kulturę. Jest to nawiązanie do współczesnych aktów rasizmu. Podkreśla jednak, że mimo przeciwności triumfuje, dzięki sile nadanej mu przez samego Boga. Zapewnia, że walczy swoją jedyną bronią, czyli utworami o wolności. Zachęca wszystkich, by włączyli się do idei, która przyświecała jego życiu.
Kolejna zwrotka jest nawiązaniem do przemówienia Marcusa Garveya, jednego z twórców ruchu Rastafarianów. Dotyczy ona wyzwolenia własnego umysłu, gdyż wolność rozpoczyna się po stoczeniu walki z samym sobą. Ponadto autor zaznacza, że nie boi się zła, które się wokół niego dzieje, gdyż wierzy, że ci, którzy są za to odpowiedzialni, zostaną ukarani. Zaznacza przy tym, że ludzie nie powinni biernie przyglądać się śmierci swoich najważniejszych przywódców.
Piosenka ta została wydana na ostatnim singlu przed śmiercią artysty. Widoczne jest to w warstwie tekstowej wszystkich piosenek z tego wydania, gdzie podsumowuje w pewnym sensie swoje życie i dotychczasowe dokonania.
