Bon Jovi
Bon Jovi
Bon Jovi
Bon Jovi
"Unbroken" to singiel Bon Jovi, napisany specjalnie na potrzeby dokumentu "To Be of Service", który mówi o weteranach oraz ich psach. Wszystkie wpływy z pobrań singla zostaną przekazane Fundacji Patriotic Service Dog Foundation, działającej na rzecz żołnierzy, weteranów i psów wojskowych. Cztery miesiące po wydaniu utworu, powstała jego nowa, odświeżona wersja, w której udział wziął chór składający się z weteranów wojennych Invictus Games. Swój wkład w nowe nagranie miał także Książę Harry, którego możemy usłyszeć w singlu nagranym w legendarnym studiu przy Abbey Road. Całkowity dochód ze sprzedaży singla przekazany zostanie na rzecz fundacji Invictus Games Foundation, która wspiera leczenie i rehabilitację żołnierzy rannych lub w inny sposób odczuwających skutki udziału w międzynarodowych misjach wojskowych.
Utwór mówi o zmaganiach żołnierzy w ich życiu zawodowym,ale także późniejszym życiu w cywilu, które niejednokrotnie bywa trudniejsze niż same doświadczenie wojny. Zostaje tu opisany Zespół Stresu Pourazowego - Post-traumatic stress disorder (PTSD), którego doświadczają żołnierze wracający do kraju. Choroby, która często doprowadza weteranów do samobójstwa - "Dzisiaj dwudziestu dwóch umrze przez samobójstwa/ Tak jak wczoraj, nie ma ich/ Żyję dla każdego nowego dnia/ Więc ich wspomnienia będą nadal żyć/ Kiedyś byliśmy chłopcami i byliśmy sobie obcy/ Teraz jesteśmy braćmi i mężczyznami/ Pewnego dnia zapytasz mnie: 'Czy było warto/ Służyć?'/ Cóż, błogosławieństwo i przekleństwa/ Tak, zrobiłbym to wszystko jeszcze raz."
Bon Jovi podkreśla poświęcenie aktywnie walczących żołnierzy oraz towarzyszących im psów wojskowych. Mówi także o tym, że żołnierze robią to bezinteresownie, najczęściej z przekonania, walcząc o pokój i dobro ojczyzny. Jak podkreśla Podmiot wypowiadający się w utworze, który sam był żołnierzem, bez względu na to, co dzieje się z nim po powrocie do domu - wszystkie traumy i koszmary - nie ma znaczenia, ponieważ zrobiłby wszystko jeszcze raz - "Minęło osiemnaście miesięcy, byłem w kraju/ Z tym medalem na mojej piersi/ Ale są rzeczy, których nie pamiętam/ I są rzeczy, których nie zapomnę/ Nie śpię w nocy/ Ze snami, których diabeł nie powinien widzieć/ Chcę krzyczeć, ale nie mogę oddychać/ I Chrystus, pocę się przez te prześcieradła/ Gdzie są moi bracia? Gdzie jest mój kraj?/ Gdzie jest moje 'jak było kiedyś?'"