go Johna Thomasa z tytułową Betty. Mężczyzna nie miał z nią łatwego życia, kobieta była okrutniczką, która wyjątkową przyjemność znajdowała w nieustannym maltretowaniu i słownym prześladowaniu swojego partnera. Na każdym kroku wyzywała go, obrażała, zamęczała.
Nie była szczera, nie robiła tego by zmotywować partnera do czegokolwiek. Była po prostu złą osobą - za wszelką cenę chciała udowodnić swoją wyższość, zniszczyć drugiego człowieka. Dlatego, kiedy tylko mogła, robiła wszystko by załamać Johna. Ubliżała jemu, jego rodzinie, wyzywała go, oskarżała o przeróżne rzeczy. Dla niej był leniwym, nic nie wartym śmieciem. Podobne inwektywy Matt Shultz powtarza jeszcze przez wiele linijek. Opowiada historię mężczyzny będącego ofiarą okrutnych prześladowań ze strony kogoś, kto powinien być dla niej dobry, kto powinien o niego dbać.
Lata mijały, a John coraz bardziej się załamywał. Chciał odzyskać swoje życie, poczucie własnej wartości, sens egzystencji. Nieustannie próbował zadowolić swoją partnerkę, robił wszystko by tylko ją uszczęśliwić. Nic niestety nie działało. Kobieta ma o sobie wysokie mniemanie, w jej opinii jest największym skarbem jaki mógł się trafić takiemu zeru jak John. Ubliża mu, nazywa nieudacznikiem, każe być wdzięcznym za to, że ją ma.
Mężczyzna i tak zbyt długo wytrzymywał podobne traktowanie. W końcu nie wytrzymał. Wykrzyczał skrupulatnie wszystko, co leżało mu na wątrobie. Powiedział kobiecie co o niej myśli, jak widzi jak dwulicowość, fałsz i hipokryzję. I odszedł. Odzyskał wreszcie swoje życie.
W tym kontekście piosenka może być zachętą dla wszystkich tych, którzy tkwią w toksycznych relacjach i nie potrafią się z nich wyzwolić. Nieważne jak długo czujesz się beznadziejnie, mówi Matt, zawsze jest szansa żeby to zmienić.
