Fisher wciela się tutaj w szalonego, pozbawionego skrupułów mordercę. Dla niego zabijanie jest po prostu zabawą, przynoszącą przyjemność nieporównywalną do czegokolwiek innego. Gdy znęca się nad swoimi ofiarami zadając im niewyobrażalny ból czuje się wszechmocny. Ta władza upaja go, dając mu poczucie siły.
Świadomość tego, że w jego rękach tkwi życie drugiego człowieka działa na niego niczym narkotyk, przynosząc spełnienie i najczystsze zadowolenie. Wokalista nie ma przy tym żadnych wyrzutów sumienia. Jest bestią w ludzkiej skórze, kompletnie nieczuły na ból innych ludzi, patrzący na nich jak na mięso. Dla niego to tylko zabawki, a wyciskanie z nich życia traktuje jak hobby. Fascynuje go idea wytrzewiania, wyrywania z ciał swych ofiar ich narządów wewnętrznych. To go ekscytuje i napędza do działania.
Poziom spaczenia psychicznego, jaki prezentuje ten człowiek jest przerażający. Fisher doskonale zdaje sobie sprawę że ludzie takiego pokroju naprawdę istnieją, mimo że trudno jest nam sobie to wyobrazić. Historia pełna jest jednak takich potworów, psychopatycznych zabójców, pozbawiających życia po prostu dla własnej przyjemności. Odwracanie oczu od takich rzeczy wcale nie sprawi, że przestanie to być faktem. Dlatego właśnie takie zespoły jak Cannibal Corpse sięgają po te motywy w swojej twórczości. Ciemna strona naszej natury zawsze będzie przyciągać naszą uwagę. Nawet jeśli wstydzimy się tego przed sobą przyznać.
