Caparezza
Caparezza
Caparezza
Caparezza
„Odwieczny paradoks” jest tym, co, jak już powiedziano w Więzieniu 709, żyje artystą między byciem Michele, osobą powściągliwą, która nie lubi medialnej ekspozycji, a Caparezza, rozumianą jako osoba publiczna, która musi koniecznie się popisywać.
Michele Salvemini wielokrotnie podkreślał, że światło reflektorów mu nie odpowiada, będąc niezwykle introwertyczną osobą, która parafrazując „Mistrza lat dziewięćdziesiątych”, została pomylona przez nauczycieli w klasie z szafką. Caparezza nawiązuje do aforyzmu przypisywanego Heraklitowi: Panta rhei. W refrenie konkretyzuje dosłowne pojęcie „wszystko płynie”, pływając w dosłownym przepływie tego, że „wszystko się porusza i nic nie stoi w miejscu”.
Odwołujemy się tutaj do faktu, że w dzisiejszych czasach bycie wbrew trendowi i „modzie” samo w sobie stało się modą. Z tego powodu nikt nigdy nie popiera czegoś i powstaje wątpliwość, że nie chodzi o rzeczywiste przekonanie, ale o tendencję, dla której nikt nie jest „nigdy za”, poza tym, czy jest to rzeczywiście pozytywne czy negatywne.