„The Light” to utwór pełen żalu, za czymś co zostało bezpowrotnie utracone. Tekst staje się próbą uporania się z niepokojami i bólem, które nieustannie towarzyszą narratorce. Wprost mówi o tęsknocie za kimś, kto zniknął z jej życia, a bez kogo nie potrafi żyć. Zastanawia się, co robiłaby ta osoba, gdyby znalazła się w tym miejscu, mieście, w tym czasie. Mimo że nie ma tego człowieka obok, to narratorka wciąż żyje tak, jakby na niego czekała.
Tytułowe światło to nadzieja, że coś się zmieni, że coś sprawi, że zmieni się świat, że w życiu artystki na nowo rozkwitnie radość. Jednocześnie ma świadomość, że szanse na to są niewielkie i że musi się pogodzić z tym, że dzień po dniu, kawałek po kawałku będzie umierać. Aż w końcu całkiem zniknie z tego świata.
Co gorsza, czuje, że nie może nikogo winić za swój stan, za to, jak się czuje. Ma poczucie, że ten los był jej pisany i że jest nieuchronny. Nie ma tu miejsca na litość, na użalanie się nad sobą. Tak wygląda świat, tak samotna jest jej rzeczywistość.
