Holloway jest dzielnicą w Londynie. Charli opuszcza Londyn i Anglię. Jej mama zdaje się temu zaprzeczyć. Niestety podjęta przez Charli decyzja jest ostateczna i nic nie może jej zmienić. Bohaterka odmawia powrotu do domu, dopóki nie ma na to ochoty. Jest na dobrej drodze, aby zmienić coś w swoim życiu na lepsze.
„London Queen” jest ukłonem w stronę Ramonesów, zespołu punkowego, który pojawił się w Nowym Jorku w latach siedemdziesiątych. Muzyka do „London Queen” przypomina brzmienia Ramonesów, a linia o kijku baseballowym odnosi się bezpośrednio do jednego z ich utworów.
Sformułowanie to odnosi się również do poprzednich wierszy o powrocie do po jej sukcesie. Baseball jest często uważany za sport amerykański i jest często postrzegany jako symbol amerykańskiego ducha. Doskonale wpisując się w odbiór Charli XCX. To zabawne, ponieważ w Stanach Zjednoczonych Amerykanie jadą po prawej stronie drogi i uważają, że lewica jest w błędzie. Ponieważ Charli jest z Wielkiej Brytanii, prawa strona jest dla niej złą strona.
Wokalistka odwołuje się do 35. prezydenta Stanów Zjednoczonych Johna F. Kennedy'ego. Charli czuje się prezydentem, szefem, a nawet przestępcą (bo to zła strona drogi). Określenie "oi" (czasami pisane oy) jest ważniejsze. To był właściwie ruch i subkultura w Wielkiej Brytanii.
Brytyjskie grupy rockowe wybrały słowo jako metodę opisywania swojego stylu w latach osiemdziesiątych i powszechnie było to związane z brytyjskimi zespołami Punk. Powszechne nieporozumienie polega na tym, że ruch był rasistowski, ale żaden zespół w subkulturze nigdy nie promował rasizmu.
