Christine and the Queens
Christine and the Queens
Christine and the Queens
Christine and the Queens
Christine and the Queens
Christine drwi ze statusu quo, pytając samą siebie, co kobieta musi zrobić, aby być uważaną za "piękną". Miała już dość tego, że z tych wszystkich "ładnych" kobiet, z którymi nie identyfikuje się podczas czytania czasopism, jest w jakiś sposób spokrewniona.
Christine mówi o końcu opowieści, przypominającej śmierć. Nie pozostały żadne kwiaty, kochanek, ten, który miał emanować ludzkim ciepłem, jest teraz zimny; minęła godzina (idea końca zestawu), kolory się nie zgadzają, nie pasują do jej samopoczucia.
W trendach modowych czuje się tak, jakby kobiety nosiły tylko określone sukienki przez określony czas, a podczas tego refrenu konstatuje poetycko ze swoim nastrojem. Czy nadal są ładne, nosząc te same sukienki w późniejszym czasie? Christine głosi, że została zawstydzona, ponieważ nie jest wystarczająco ładna. Wykorzystuje pomysł machnięcia czarną flagą, która inspiruje ciemność. Bycie brzydką nie dociera do niej.