Tekst piosenki zaczyna się od opisu narratorki, która mówi o samej sobie jako wężu - przebiegłym i sprytnym, potrafiącym wślizgnąć się, gdzie tylko chce. Z drugiej strony jest jak pociąg - głośna, silna, odważna. Potrafi połączyć w sobie kilka, pozornie sprzecznych, cech. I wie, że jest wiele warta.
Wszystko to jest wstępem do dalszej części tekstu, w której zwraca się do kogoś, kogo jednocześnie kocha i nienawidzi. Chce go zabić i pocałować, być przy nim i uciec jak najdalej. To często zjawisko. Nie na darmo mówimy przecież, że miłość i nienawiść leżą bardzo blisko siebie. Ambiwalentne uczucia tutaj zaprezentowane stają się centrum muzycznej historii.
Tekst stanowi bowiem opis relacji dwojga ludzi. Związku, w którym nie wszystko wygląda tak, jak powinno i który nie układa się po myśli narratorki. Idylliczne wizje z początków tej znajomości okazały się bowiem ulotne i złudne.
Bo tak wyglądają pierwsze chwile w miłości. Wydaje nam się, że cały świat stoi przed nami otworem, że nic nie może zepsuć tego, co zbudowaliśmy. Dopiero czas sprawia, że dostrzegamy kolejne błędy i problemy. Ale nigdy nie wolno nam się poddawać w tych poszukiwaniach. Bo miłość jest sednem i sensem życia.
