Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Opowieść o słowiańskiej braci, która - jak w widnieje w tekście - lubi pić i spać. Słowa wychwalają słowiańskie umiłowanie dla picia wódki i innych trunków, które to umiłowanie wyróżnia nas spośród innych mieszkańców Europy. Nikt nie może się z nami równać, nikt nie wypije tyle co Polak. Francuzi lubią wino, ale w ilości są naprawdę słabi. U nas więcej wypije przeciętna dziewczyna.
Ponadto, mimo spożywania znacznych ilości alkoholu, jesteśmy wyjątkowo pracowici i twardzi. Alkohol ów nie przeszkadza nam w pracy co jest dodatkowym atutem każdego Polaka, potencjalnego pracownika. Cleo i Enej są zadowoleni z takiego obrazu polskości i dumni z bycia członkami słowiańskiej, alko-nacji.
W pewnym momencie tekstu pojawia się również uzasadnienie naszego umiłowania dla trunków. Niby żyjemy w Europie, niby po zachodniemu, a jednak drogi nie takie, warunki nie takie, życie jakieś mało tu luksusowe. Tutaj ma miejsce zwrot do prezydenta - dlatego właśnie naród się upija, szanowny Panie.
My, Słowianie, lubimy alkohol i jesteśmy z tego dumni. Nikt nie bawi się tak, jak my, nikt nie ma w na swoich terenach tylu pięknych kobiet. Ot - taka nasza duma.
