Cleo (PL)
Cleo (PL)
W utworze przedstawiona jest głęboka tęsknota za ukochaną osobą, wzmocniona przez obraz wiosennego rozkwitu jabłoni. Motyw kwitnących jabłoni symbolizuje odrodzenie i piękno, ale także przypomina o czymś utraconym, o przeszłości, która nadal silnie wpływa na bohatera. Obraz sadu, który budzi się do życia, kontrastuje z uczuciem samotności i wewnętrznej pustki wynikającej z braku ukochanej osoby.
W części wykonywanej przez Hinola pojawia się refleksja nad miłością jako „zakazanym owocem” – uczuciem, które choć słodkie, ma swoją cenę. Wersy podkreślają trudność pielęgnowania miłości, kiedy życie stawia na drodze wyzwania. Hinol wyraża nadzieję, że obietnice, które kiedyś zostały sobie dane, wytrzymają próbę czasu, nawet jeśli obecnie oboje czują się odizolowani. Padają pytania o wartość łez, samotności i poświęceń, co pogłębia refleksję nad relacją pełną sprzecznych emocji.
Utwór kończy się wiosennym obrazem, ale nie przynosi on pełnego ukojenia – jest raczej symbolem tego, co nieuchwytne, chwilowe. Wiosna rozkwita, jabłonie kwitną, ale bohaterowie pozostają w stanie uśpienia, w cieniu niespełnionej miłości i wspomnień, które wciąż bolą.