Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Teksty opisują miasto, które próbuje się wyzwolić z jakiegoś ataku. Narrator jest cudzoziemcem, świadkiem następstw bitwy. Nikt nie dba o takie rzeczy jak czas – mieszkańcy radzą sobie z utratą bliskich. Chociaż Viva La Vida i „Prospekt's March” wykorzystują stare obrazy wojenne jako okładki, wojny, które opisuje Chris Martin, mogą być stosunkowo nowoczesne.
Afganistan lub Irak, na przykład, pasują do opisu uboju w miastach i wsiach, gdzie armia przesuwa się na noc i pozostawia mieszkańców wioski na pastwę losu. Pod względem utworu minęły lata, a narrator przybył do swojego rodzinnego miasta, żeby zobaczyć, że został zaatakowany i popadł w ruinę. Próbuje sobie przypomnieć, ale jego przeszłość zniknęła.
„Ludzie rozmawiają bez mówienia” to także nawiązanie do „Sound of Silence” Simona i Garfunkela. W tym sensie oznacza to, że ludzie mówią, nie myśląc o tym, co faktycznie powiedzieli. Podczas gdy w „Sound of Silence” jest to bardziej komentarz do atmosfery politycznej w tamtym czasie, to może dlatego, że mieszczanie są zbyt zszokowani tym, co się stało.
