Piosenka miłosna, w której Klenczon opowiada o swoim zawodzie i niepewności uczuciowej. Zwraca się do pewnej kobiety, prosi ją aby nic nie mówiła - każde jej słowo jest w jego mniemaniu kłamstwem. Pomimo jej wyznań miłości wokalista wie, że tak naprawdę nie czuje do niego niczego specjalnego. Bo on wie czym jest miłość. I nie jest na pewno tym, co ona mu daje.
Prawdziwa, głęboka miłość płynie prosto z serca i swoją intensywnością nasącza wszystkie wspólne chwile, pocałunki i dotyk zakochanych. Zdaje się być niczym prąd elektryczny, który razi ich raz za razem. A tutaj, między nimi, wszystko zdaje się wygasłe i miałkie - nie ma emocji, które byłyby dowodem na prawdziwość ich relacji.
Dlatego lepiej nic już nie mówić, nie okłamywać samych siebie o tym, że wciąż się kochają. Wszystko wygasło, zostało przyzwyczajenie i sympatia. Nie ma już magii, chemii, która ich elektryzowała. Więc nie strzępmy słów, zdaje się mówić Klenczon. I spędźmy razem ostatnie piękne chwile.
