Utwór podejmuje równolegle twa tematy, zarówno rozstania jak i obrazu współczesnych, młodych ludzi. Uczcie pustki po rozstaniu przeplata się z goryczą związaną z dorosłością, która odbiera niewinność i sprawia, że dobre cechy tracą na wyrazistości.
Autorka opowiada o swoich złych miłosnych doświadczeniach. Podkreśla też, jak bardzo młodzi ludzie bywają autodestrukcyjni oraz że robią to lekkomyślnie i nie zważają na konsekwencje. Lekkomyślność wyraża się również poprzez wyrażenie związane z kolekcjonowaniem imion ukochanych. Stwierdza też, że młodzi ludzi często do ludzi, z którymi tworzą toksyczne i nierealne związki.
Lekkomyślność i dzikość serca to główne cechy młodości wymieniane przez autorkę. Starają się oni podążać za wizją własnej przyszłości. Co więcej młodzi ludzie mają według niej problemy z odczuwaniem emocji. Spowodowane jest to ogromem ich złych doświadczeń jednakże zaznacza, że sami do tego doprowadzili.
Przez utratę ukochanej osoby, autorka czuje się, jakby utraciła wszystko. Ma złamane serce i analizuje wszystkie rozmowy. Stwierdza też, że zawsze będzie za nim tęsknić.