Dawes
Dawes
Dawes
Dawes
W słowach utworu narrator dzieli się ze słuchaczami swoimi ambicjami i marzeniami z przeszłości. Przyznaje, że zawsze pragnął być sławny, chciał żeby jego zdjęcia zdobiły ściany w pokojach. Wyobrażał sobie siebie jako upadłą, przedwcześnie zmarłą gwiazdę. Idola.
Robi więc wszystko, by spełnić to marzenie z przeszłości. Sam nie wie jednak dlaczego tak bardzo mu zależy. Dlaczego sława jest jego wielkim pragnieniem. Karmi ogień, którego nie rozumie. Marnuje czas, który mógłby poświęcić na coś przyjemniejszego, bardziej cennego. Tymczasem gna za tym snem niczym narkoman za upragnioną substancją.
Nie potrafi jednak się od tego odciąć, zmienić. Wciąż goni sen o sławie. A im bardziej go spełnia, tym więcej pragnie. Błędne koło ambicji całkowicie go wciągnęło. I nie potrafi już się z niego wydostać.
Przyznaje, że człowiek, którego zna świat jest kimś zupełnie innym, niż prawdziwy on. Jak to możliwe, że w ten w lustrze jest tak brzydki, podczas gdy ten w telewizji czaruje urodą?