Tekst piosenki jest opisem załamania, które przechodzi narrator. Załamania związanego z trudną życiową sytuacją, w której się znalazł. Nie ma pracy, nie potrafi zarobić na siebie i swoją rodzinę. Wszystko to sprawia mu ból, dołuje i nie pozwala normalnie żyć. Tragizmu całości dokłada fakt, że jeszcze niedawno jego życie było zupełnie inne - pełne zabawy, radości, szaleństw.
Wszystko się jednak tragicznie odwróciło i oto tkwi w miejscu, którego nienawidzi. Stracił zupełnie chęć do życia i do działania, nie widzi bowiem wyjścia z patowej sytuacji, w której się znalazł. Szuka więc kogoś, kto pomógłby mu wydostać się z tego miejsca. Woła o pomoc, krzyczy w przestrzeń, w pustkę, która niczym mu nie odpowiada.
Utwór jest w całości opowieścią o tym, jakie figle potrafi spłatać nam życie. Coś, co w jednej chwili wydaje się koszmarem nie do przejścia, w następnej może stać się naszą codziennością. Oto niezbywalna cecha życia - jego nieprzewidywalność. Narrator nie potrafi poradzić sobie w sytuacji, w której się znalazł. I woła o pomoc. Nikt jednak nie słyszy jego wezwań, musi radzić sobie sam.
Całość przywodzi na myśl stan depresji, w której nie widzi w niczym sensu, nie umiemy radzić sobie z codziennością. Potrzebujemy pomocy, wsparcia. Często jednak dostajemy jedynie polecenia, "dobre rady", które w rzeczywistości w niczym nam nie pomagają.
