Piosenka dotyczy przemiany człowieka w wyższy, duchowy byt. Autor stwierdza, że jest świadomy możliwości przeniesienia się poza granicami własnego ciała i zagubienia się we własnych myślach. Jest jednak przekonany, ze to właśni we własnej skórze, pewny swego istnienia, czuje się najbezpieczniej. Wie, że jego życie i czyny zależą od jego własnej woli.
Nie obawia się własnej śmierci, ponieważ pogodził się z faktem jej nieuchronności. Ufa boskim siłom i wie, że gdy przyjdzie kres jego istnienia na ziemi, znajdzie swoje miejsce w niebie. Wniebowstąpienie wyobraża sobie jako uniesienie w promieniach nieskończonego światła, będąc jednocześnie przepełniony miłością do Boga. Chce, by uczucie to towarzyszyło mu przez całą wieczność i zdaje sobie sprawę, że jest to nieuniknione.
Wierzy, że między życiem a egzystencją w niebie istnieje pewna pustka, przez którą będzie musiał przejść. Czuje się w pewien sposób wybrany, ponieważ chce poprowadzić inne dusze razem ze sobą w odpowiednim kierunku.
