Dexon - Anoigw thn ''porta'' vradu [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

Ανοίγω την «πόρτα» κι είναι αργά, είναι 12 το βράδυ, βλέπω τα φώτα μια σταλιά να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι, αντικρίζω τον εαυτό μου όταν ήμουνα παιδάκι, να διαλέγω άλλο δρόμο σ’ ένα σκοτεινό σοκάκι. Αγχωμένος μες στη νύχτα κυνηγάω έναν διαβάτη, που ‘χει λέει καλά κρυμμένη τη ζωή μου στο σακάκι, για μια στιγμή τον χάνω, μα τον βρίσκω πάλι, πως δεν τον είδα κάνω κι αυτός σαν κάτι να ψάχνει, πάω λίγο πιο κοντά κι εκείνος τραβάει σκανδάλη, κι έτσι μες στη σιγαλιά ξάφνου ξυπνάω στο κρεβάτι. Ζαλισμένος όπως ήμουν κατεβαίνω τα σκαλιά, ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου, ανοίγω την πόρτα κι είναι αργά, είναι 2 το πρωί κι εγώ έξω στην παγωνιά, ψάχνω κάτι που ‘χα κρύψει σ’ ένα μέρος πιο παλιά, περπατάω στα κρυφά δίχως κάποιος να με δει, θέλω να μην αφήσω ίχνη σαν να μην ήμουνα εκεί, κι όπως στέκομαι μπροστά απ’ το σημείο που ‘χα μείνει, κάποιος με πνίγει δυνατά και ξυπνάω πίσω στο σπίτι. Ιδρωμένος όπως ήμουν, φοβισμένος και λοιπά, ψάχνω αμέσως γρήγορα της «πόρτας» τα κλειδιά, έπειτα από ένα δεύτερο τα βρίσκω σε μια άκρη, 4 το πρωί κι αυγή δε λέει να ‘ρθει, νιώθω σαν τον Ηρακλή, σαν ν’ αυξάνουνε οι άθλοι, τύχη πουτάνα σ’ έχω άχτι, κάθε φορά μου βάζεις πιο δύσκολο μονοπάτι και τρέχω σαν τυφλός μέσα στο σκοτάδι, παίρνω βλέμμα σαρκαστικό σαν να βρήκα κάτι, με ύφος θλιβερό σαν να ένιωσα τη χαμένη μου αγάπη, όμως ήταν ένα ψέμα, ζω τον ίδιο εφιάλτη, τη ζωή την άφησα στα ξένα, κι ο θεός μου κλείνει μάτι. Πετάγομαι στον ύπνο μου γι’ άλλη μια φορά, φοβάμαι ακόμη και τον ίσκιο μου για τα καλά, ξεσπάω σε κλάματα και δεν ξέρω τι να κάνω, την «πόρτα» δεν ανοίγω, το μυαλό μου δεν το χάνω, αφήνομαι στη σήψη, που έχει ήδη αρχίσει, περνάνε από μπροστά μου όλα τα βήματά μου, ολόκληρη η ζωή μου μέχρι τα γερατιά μου, σιγά-σιγά ξεχνάω και πλέον δεν ξυπνάω