Utwór miłosny, w którym narrator, w poetycki, przenośny sposób, mówi o swojej miłości do ukochanej kobiety. Bez niej nic nie ma sensu, świat traci barwy, on zaś - radość życia. Nie ufa nawet wschodom słońca, które są przecież szczere i naturalne. Bo życie bez dziewczyny sprawia, że nawet to, co zwykle sprawiało mu radość, traci moc.
Mężczyzna mówi o wielkim uczuciu, które go przepełnia, a które wyraża się najgłębiej w słowach: "jesteś powodem, dla którego oddycham". W ten sposób narrator zwraca się do partnerki, która, krótko mówiąc, daje mu siłę do życia. Bez niej świat przestaje się kręcić, życie zamiera.
Piosenka w całości wyraża strach wokalisty przed światem, w którym mogłoby zabraknąć miłości. Chłopak wie, że to uczucie sprawia, że mamy siłę i chęć do życia, że rozwijamy się, stajemy lepszymi ludźmi. Kiedy on sam stracił kobietę, którą kochał - wszystko wokół niego zbladło. Zapomniał nawet o mruganiu, które jest naturalną życiową czynnością. Tak bardzo stracił sens życia.
