Jeśli chodzi o rap gangsterski, przede wszystkim byłem skłonny do niedorzeczności, a nie do zadowolenia. Świętowanie jest podstawową cechą rapu, ale na szczęście nie przestrzegam tej retoryki ostentacji, blingowania. Nie chciałem nagrywać rapu, który mówiłby tylko o rapie, nie obchodziło mnie to. Rkomi prawdopodobnie odnosi się do kłótni ze swoją dziewczyną, spowodowanych stresem, że żył poza domem.
Stres Mirko jest spowodowany tym, że nie idzie mu dobrze, że szczęście nie jest po jego stronie. Twierdzi, że gdyby był, byłby bardziej ludzki, choć mniej więcej, co usprawiedliwiałoby jego zły humor. Artysta wraca do normalnego życia, zanim tworzy muzykę i zostaje raperem.
Mirko zastanawia się, jak telefony komórkowe zniekształcają ludzką istotę. Gdy telefon cichnie, ludzie zniewoleni przez smartfony zaczynają czuć się tak, jakby brakowało im tlenu. W tych momentach prawie zapadają w rodzaj depresji, określanej przez psychologów jako „zespół depresyjny sieci społecznościowej” i pozostają sami ze swoimi myślami, zastanawiając się nad tym, jak biedne jest ich życie bez osób nieznajomych.