Pierwsza część wstępu to odwrócona wersja refrenu: „Wszystkie błędy z moich dwudziestu lat/ Mam nadzieję, że później mi wybaczysz/ Nikt poza tobą nie może mnie uspokoić/ Nie wyobrażałem sobie trzymania się z daleka”.
Próbując wypełnić pustkę Ernia udaje, że osoba, która powoduje w nim wielki brak, wciąż jest po jego stronie. Często po zakończeniu związku pojawia się guzek w gardle, złe samopoczucie, blokada. Prosty węzeł jest trudny do rozwiązania.
Ernia wznawia tradycję brytyjską podczas pierwszej wojny światowej, w której mak był związany z ofiarą, ponieważ był używany do uczczenia mężczyzn, którzy zginęli za ojczyznę. „Noc przynosi radę”: zdanie, które nie zawsze ma pozytywne znaczenie. W rzeczywistości w nocy nasze głowy myślą więcej i nieuchronnie pamiętamy rzeczy, których nie chcielibyśmy pamiętać.
Inną możliwą interpretacją jest po prostu, że niebo jest pokryte chmurami kapiącymi deszczem. Deszcz często łączy się z poczuciem smutku. Ernia spędza trochę czasu z dala od swojej byłej dziewczyny, dopóki prawie nie zapomina swoich rysów, a to go zasmuca.