Fismoll
Fismoll
Fismoll
W History of the Moon podmiotem lirycznym jest tytułowy księżyc; wskazujące właściwą drogę światło nocy. Kieruje on swoje słowa do osoby, która – przyzwyczajona wyłącznie do życiodajnego blasku słońca – obawia się podążać za jego poświatą i błądzić w mroku, jaki nastaje po zachodzie. Uczyni wszystko, aby być jak najlepszym przewodnikiem i zdobyć zaufanie: Jestem twoim światłem, twoją drogą / Wiesz, dokąd powinnaś iść / Nie zasypiaj (...) Nie uciekaj (...).
Księżyc przypomina równocześnie, że czas, który został mu dany, jest krótki; gdy tylko nadejdzie pierwszy brzask, będzie musiał odejść i ustąpić miejsca słońcu. Jego obecność jest efemeryczna, ulotna, budzi skojarzenia z czymś tajemniczym, nieuchwytnym, nie do końca zrozumiałym – w przeciwieństwie do bezpiecznego, dobrze znanego słońca.
Utwór możemy odczytać jako metaforę uczucia, w której księżyc symbolizuje osobę zmagającej się z niespełnioną miłością. W tych krótkich chwilach, w których dane mu jest zbliżyć się do ukochanej kobiety, usiłuje zdobyć jej zaufanie oraz zachęcić, aby pozwoliła mu wnieść własnej światło do jej życia.