Fismoll
Fismoll
Fismoll
Słowa utworu stanowią impresję idealnego stanu harmonii, wyciszenia i spokoju ducha, które podmiot liryczny odnajduje na wzgórzu skąpanym w słońcu. Nie docierają tam żadne zmartwienia, troski, pęd i hałas zewnętrznego świata. Mężczyzna wreszcie może usłyszeć siebie samego: tętno własnego serca i przepływającą w żyłach krew: Słyszę małe rzeczy (...) jak cicha melodia.
Wewnętrzny spokój i równowaga pomagają odnaleźć radość życia i zrozumieć siebie samego; pozwalają zregenerować się, zyskać nową motywację i nową energię: Czuję całym sobą / Chcę rozbrzmiewać / W nowym / Pięknym brzmieniu.
Położone za głębokimi, wzburzonymi wodami i lękami przed ciemnością wzgórze wydaje się być metaforą tego, co każdy z nas może odnaleźć wewnątrz siebie. Wystarczy zatrzymać się w codziennym biegu, zamknąć oczy, posłuchać bicia naszego serca i wyciszyć myśli. Refleksja przyniesie harmonię i spokój ducha, które tak często wymykają nam się z rąk.