"Pan Mruk" to w gruncie rzeczy miłosna opowieść, w której tekście Fisz wyznaje swoje uczucia pewnej kobiecie. To ktoś, na kim wyjątkowo mu zależy, ktoś, kto akceptuje go takim, jaki jest i takiego go kocha. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo jest mrukliwy, jak neurotyczny bywa. Nie łudził się, że ktoś go takiego pokocha. I miło się zdziwił kiedy poznał kobietę, która dostrzegła w nim coś więcej.
W tekście romantycznie i metaforycznie wyznaje jej swoje uczucia, wdzięczność wobec niej i miłość, która się w nim rodzi. Bo "Pan Mruk" w gruncie rzeczy jest bardzo łagodnym stworzeniem, którego serce jest wykonana z gąbki - mięciutkie i dające się nasączyć uczuciami. Takimi, których dotąd nie poznał i które na każdym kroku go zadziwiają.
Utwór jest w całości wyznaniem miłości wobec pewnej kobiety. Ale także wobec samej muzyki, która daje mu poczucie sensu i spełnienia. Realizuje swoje pasje, w które angażuje także ukochaną osobę. Kogoś, kto daje mu siłę do walki o kolejny dzień, kto mówi do niego "małymi literami" - spokojnie, delikatnie, z miłością.
