Kolejna w repertuarze Fisza piosenka, w której tekście opowiada o swojej miłości do muzyki, o życiu, które dla siebie wybrał i z którego jest dumny. Kontrastuje je postawami innych, znanych mu ludzi. Część z nich robi kariery naukowe, część pracuje na wysokich stanowiskach, jeszcze inni popadli w nałogi i stoczyli się bardzo głęboko. A on, niczym się nie przejmując, dalej robi swoje - realizuje swoje pasje i marzenia, zapełnia kluby swoimi fanami.
W tekście utworu informuje wszystkich o tym, jak wiele znaczy dla niego jego praca. To nie jest zwykły zawód, to coś, co nadaje sens jego życiu. Muzyka płynie w jego krwi - to dla słuchaczy upuszcza jej na zewnątrz. I nie pozwoli nikomu zepchnąć się ze sceny.
Bo jest świadom swojego talentu i umiejętności, które bardzo w sobie ceni. Czasem potrzebuje przerwy, odpoczynku. Ale nigdy się nie poddaje - ciągle wraca tam, gdzie jego miejsce: do studia nagrań czy na scenę.
Jego słowa to czysta kartka, w której powstają kolejne teksty, utwory. Te "polepione dźwięki" to jego lekarstwo na świat, smutek i okrucieństwo życia. Tylko one dają mu siłę do dalszej walki o siebie.
