"Polepiony" jest piosenką pokazującą to, jak bardzo skomplikowanym stworzeniem jest człowiek, a przede wszystkim jego charakter, który to jest złączeniem często przeczących sobie elementów i cech. Każdy z nas ma swoje dobre i złe strony. Humorki oraz skazy. Posiadając różne zestawy, często przeczących sobie cech charakteru, potrafimy ranić nie tylko siebie, ale i innych, tym samym stając się katem dla bliskich.
Milion twarzy Fisza, to również setki osobowości każdego jego słuchacza. W przypadku jego chaotycznego charakteru jedynym spoiwem, które zlepiło z tego wachlarza części człowieka, jest kobieta, która znając go, wie, w jaki sposób ukoić jego nerwy i uciszyć bolesne myśli. Wers: "Tu muszę naderwać tu muszę zszyć byś mógł we mnie odtąd żyć" to również nawiązanie do samego niepokoju i lęku po zakończonym związku i próbie zbudowania nowego.
W następnych zwrotkach dowiadujemy się o wpływie „rozsypki” na jego życie oraz tego, że jedyne czego potrzebuje w życiu to być zlepionym, niczym jak forteca z klocków lego układana przez dzieci. Gdy z milionów fragmentów zostanie ułożona układanka, mająca na imię Bartek, już nigdy w życiu się nie zmieni, pragnąc żyć wiecznie z tą, która potrafi go uspokoić. Bardzo ważnym fragmentem jest tu zdanie: „Nie dowiesz się, co myślę, przyglądając się mej mimice, ona nie zdradzi [...] “; pokazująca to, że ludzie, którzy najbardziej cierpią, z reguły w żaden sposób tego nie okazują, tłumiąc w sobie emocje.
Co z tego wynika, polepionym chce być każdy z nas i wszyscy potrzebujemy kogoś, kto tego dokona - niekoniecznie drugiej połówki, ale również przyjaciół i dobrych kolegów. Warto więc dać się zlepić i spróbować żyć szczęśliwie.
