Fleet Foxes
Fleet Foxes
Fleet Foxes
Fleet Foxes
Fleet Foxes
Narrator ma doskonałą i idealną wizję przedmiotu swojej „ślepej miłości”. Zdaje sobie sprawę, że to zadanie głupca i nigdy nie zostanie zrealizowane, a jednocześnie odmawia porzucenia idealnej myśli:
„Nie mogę odejść, dopóki ten widok nie przyjdzie mu do głowy”. A tutaj: „Życie się powtórzy, widzę wizję”. Pojawi się nowy przedmiot lub osoba i ponownie narrator będzie mógł rzutować na niego doskonałość, dopóki nie pojawią się wszystkie fakty.
Przypomina słynny cytat francuskiego filozofa Rene Descartes z XVII wieku: „Myślę, więc jestem”. Innymi słowy, myślenie jest tym, co potwierdza istnienie człowieka i jest wszystkim, co posiada.
Można to zinterpretować jako opis jego wcześniejszego naiwnego „poznania” lub „snu o widzeniu”, jakby chciał powiedzieć „och, myślałem, że wiem…”; LUB jako wstęp do kolejnej linijki refrenu, w którym to przypadku narrator mówiłby „WIEM, że to była sprawa głupca” - to znaczy, nawet gdy to się działo, wiedział, że to sen.
W „Głodzie” Knuta Hamsuna główny bohater ma obsesję na punkcie dziewczyny o imieniu Ylajali; ona jest jego główną myślą podczas epizodów manii wywołanej głodem. Prawie jej nie zna, a ona jest w dużej mierze fantazją. W swoim wyczerpanym („chudym”) stanie „widzi w niej całe życie”.