Pomysł stworzenia grupy Florence and the Machine był początkowo swoistym żartem wokalistki. W 2006 roku Florence Welch wraz z Isabellą Summers koncertowały pod nazwą Florrible + Misrabella, a później Florence Robot/Isa Machine, lecz zorientowano się, że jest ona za długa. Zespół oficjalnie został założony w 2007 roku, a dotychczasową nazwę grupy skrócono do Florence and the Machine.

Nazwę zespołu należy tłumaczyć jako współpracę Florence Leontine Mary Welch z innymi muzykami, którzy swoją grą uzupełniają jej śpiew. Obecnie obok niej w składzie...

Pomysł stworzenia grupy Florence and the Machine był początkowo swoistym żartem wokalistki. W 2006 roku Florence Welch wraz z Isabellą Summers koncertowały pod nazwą Florrible + Misrabella, a później Florence Robot/Isa Machine, lecz zorientowano się, że jest ona za długa. Zespół oficjalnie został założony w 2007 roku, a dotychczasową nazwę grupy skrócono do Florence and the Machine.

Nazwę zespołu należy tłumaczyć jako współpracę Florence Leontine Mary Welch z innymi muzykami, którzy swoją grą uzupełniają jej śpiew. Obecnie obok niej w składzie grają: Robert Ackroyd (gitara), Christopher Lloyd Hayden (perkusja), Isabella Summers (klawisze), Mark Saunders (gitara basowa) oraz Tom Monger (harfa).

W 2007 roku, Welch rozpoczęła współpracę z zespołem Ashok, który pracował nad albumem „Plans”, który miała wydać wytwórnia Filthy Lucre/About Records. Ten album zawierał wcześniejszą wersję singla „Kiss with a Fist”, który tam nosił nazwę „Happy Slap”. Florence podpisała kontrakt z menadżerem grupy Ashok, ale zrezygnowała z niego tłumacząc, iż czuje, że jest w złym zespole. Grupą Florence And The Machine zarządza Mairead Nash (jedna z duetu Queens of Noize), która postanowiła zostać ich menadżerem, po tym jak spotkała pijaną wokalistkę w klubowej toalecie, gdzie śpiewała przebój Etty James „Something's Got a Hold on Me”.

6 lipca 2009 roku grupa Florence and the Machine wydała w Wielkiej Brytanii swój debiutancki album zatytułowany „Lungs”, który wyprodukowany został przez Jamesa Forda,Paula Epwortha, Steve'a Mackeya oraz Charliego Hugalla. Większość materiału na płytę została napisana jako odpowiedź Welch na zerwanie z byłym chłopakiem. Florence stwierdziła, że „(On) woli żeby nie mówić o tym. To zabawne, że o tym śpiewam”.

Album dotarł do pierwszego miejsca na liście przebojów w Wielkiej Brytanii i drugiego w Irlandii. 6 sierpnia 2009 roku album sprzedał się w ilości ponad 100 tysięcy egzemplarzy w Wielkiej Brytanii i od 10 sierpnia przez pięć kolejnych tygodni znajdował się na drugim miejscu na liście UK Albums Char. Po tym jak 25 lipca 2009 roku album został wydany w Stanach Zjednoczonych w formacie digital download, zadebiutował on na siedemnastej pozycji na liście Billboard Top Heatseekers, ostatecznie osiągając numer jeden. Płyta oficjalnie została wydana w Stanach Zjednoczonych w dniu 20 października przez wytwórnię Universal Republic.

Singlem promującym album był utwór „Kiss with a Fist”, wydany 9 czerwca 2008 roku. Znalazł się on na ścieżce dźwiękowej do filmów „Wild Child. Zbuntowana księżniczka”, „Zabójcze ciało” i „St Trinian's: The Legend of Fritton's Gold” oraz w serialu telewizyjnym „90210” i „Ocalić Grace”. Kolejny singel, „Dog Days Are Over”, wydany 1 grudnia 2008 roku, został nagrany bez instrumentów, w studiu wielkości toalety. Niewielka część melodii, a także słowa „How quickly the glamour fades”, pochodziły z utworu „House Jam” grupy Gang Gang Dance. Członkowie grupy zauważywszy to skontaktowali się z wytwórnią grupy Florence And The Machine. Island Records uznała naruszenie i zgodziła się zapłacić tantiemy grupie Gang Gang Dance za wykorzystanie ich utworu. Welch zgodziła się, że popełniła błąd i stwierdziła, że jej zamiarem było oddać hołd.

Po wydaniu albumu „Lungs” następnymi singlami zostały utwory „Drumming Song” oraz cover The Source i Candi Staton utworu „You Got the Love” z 1986 roku. Ten ostatni doczekał się także drugiej wersji zatytułowanej „You Got the Dirtee Love” z angielskim raperem Dizzee Rascalem, z którym Welch wykonała go podczas gali Brit Awards 2010. Dzień później utwór wydany został jako singel i dotarł do drugiego miejsca na liście UK Singles Chart.

5 stycznia 2010 roku utwór „Hurricane Drunk” był pierwotnie zapowiadany jako kolejny singiel z albumu. Jednakże w dniu 3 marca na oficjalnej stronie zespołu pojawiła się informacja, że grupa ponownie wydaje singel „Dog Days Are Over”. Utwór cyfrowo wydany został w dniu 11 kwietnia 2010 roku, a następnego dnia pojawiła się nowa wersja teledysku. „Cosmic Love” był szóstym i zarazem ostatnim singlem z debiutanckiej płyty grupy. 12 maja 2010 roku poinformowano, że Florence And The Machine stworzy utwór o nazwie „Heavy in Your Arms” specjalnie na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu „Saga Zmierzch: Zaćmienie”, gdzie w filmie wykorzystany został podczas napisów końcowych.

Początkowo Welch rozważała oferty z wytwórni, która proponowała jej nagranie drugiego albumu w Stanach Zjednoczonych, pracując z amerykańskimi tekściarzami i producentami, ale ostatecznie zdecydowała się nagrać materiał na album w Wielkiej Brytanii. Pierwsza sesja demo nagraniowa miała miejsce w styczniu 2010 roku w małym studiu w Londynie, gdzie Florence Welch pracowała z Paulem Epworthem.

Producent zapytany o nowy album grupy stwierdził: „To dziwna płyta. Z jednej strony jest bardzo energetyczna i bezpośrednia, z drugiej strony przypomina maszynę. W porównaniu do debiutu usłyszymy więcej wpływów soulu niż indie rocka”. Sporadycznie pracowano także nad płytą kiedy zespół koncertował po Stanach Zjednoczonych, gdzie promował swój album „Lungs”. Większość tekstów na album została stworzona między styczniem a kwietniem 2011 roku, natomiast sesja nagraniowa odbyła się w kwietniu w Abbey Road Studios. Nad niektórymi utworami producent Epworth pracował w swoim londyńskim studiu, natomiast Welch nagrywała ścieżki wokalne w dni wolne od koncertowania w różnych studiach w Stanach Zjednoczonych. Ostatnia sesja nagraniowa odbyła się w lipcu w studiu Epwortha, który napisał teksty do siedmiu utworów, które znalazły się na albumie „Ceremonials”. Oprócz niego teksty kilku utworów tworzyli także brytyjscy artyści, w których gronie byli Summers, Kid Harpoon, James Ford oraz Eg White.

12 czerwca 2011 Florence and the Machine podczas swojej pierwszej trasy koncertowej w Berkeley premierowo zaprezentowali utwór „What the Water Gave Me”, który pojawił się potem na liście utworów wykonywanych na trasie koncertowej Lungs Tour. 23 sierpnia utwór wydany został przez wytwórnię Island Records jako pierwszy singel z drugiego albumu. 14 września w brytyjskim radiu XFM swoją premierę radiową miał następny singel, zatytułowany „Shake It Out”. Okładka singla została sfotografowana przez Karla Lagerfelda. Utwór w szóstym tygodniu od jego wydania dotarł do drugiego miejsca na liście Irish Singles Chart.

Drugi album studyjny grupy, zatytułowany „Ceremonials” został wydany 31 października 2011 roku w Wielkiej Brytanii. Zadebiutował na szczycie notowania UK Albums Chart, sprzedając się w ilości 90 tysięcy egzemplarzy w pierwszym tygodniu. Natomiast w Stanach Zjednoczonych w pierwszym tygodniu sprzedano 105 tysięcy egzemplarzy albumu, co spowodowało, że uplasował się on na szóstej pozycji na liście Billboard 200. 12 stycznia 2012, Florence and the Machine zdobył dwie nominacje do nagród Brit Awards, ceremonii rozdania nagród odbywającej się 16 lutego w O2 Arena w Londynie.

Trzecim singlem z drugiego albumu był „No Light, No Light”, który był pierwszym utworem stworzonym na „Ceremonials”. Następnym singlem została fortepianowa ballada „Never Let Me Go”, która dotarła do trzeciego miejsca w Australii, a tym samym była najwyżej notowanym utworem grupy w tym kraju. 26 kwietnia 2012 roku Florence and the Machine wydali utwór „Breath of Life”, który promował film „Królewna Śnieżka i Łowca” w reżyserii Ruperta Sandersa. 5 lipca został wydany utwór „Spectrum (Say My Name)”, zremiksowany przez brytyjskiego DJa Calvina Harrisa. Był on pierwszym utworem w karierze grupy jaki dotarł do pierwszego miejsca na liście UK Singles Chart i Irish Singles Chart

10 lutego 2015 roku została wypuszczona zapowiedź trzeciego albumu studyjnego pod tytułem „How Big, How Blue, How Beautiful”. Dwa dni później - 12 lutego - został wydany pierwszy singiel „What Kind of Man”, a 23 marca drugi - „St Jude”. Teledysk pojawił się tego samego dnia i jest zarazem kontynuacją teledysku do pierwszego singla. Trzeci singiel „Ship to Wreck” „”został wydany 8 kwietnia. Teledysk nakręcony w domu Florence Welch został wydany 13 kwietnia.

Teledyski do wszystkich trzech singli zostały nakręcone przez Vincenta Haycock'a, a choreografię ułożył Ryan Heffington. Czwarty singiel, „Delilah” został wydany 19 maja na YouTube.

Seria teledysków nakręconych przez Vincenta Haycocka do piosenek z albumu noszą nazwę Odysei.