"See You In The Afterlife" to utwór pochodzący z wydanego 16 sierpnia 2024 roku czwartego pełnowymiarowego albumu studyjnego amerykańskiego zespołu indie Foster the People. Wydawnictwo noszące tytuł "Paradise State of Mind" ukazało się za pośrednictwem wytwórni Atlantic Records. Projekt jest następcą albumu "Sacred Hearts Club" z 2017 roku.
Piosenka "See You in the Afterlife" porusza tematy rozczarowania, egzystencjalnego niepokoju i poszukiwania sensu w chaotycznym świecie. Utwór odzwierciedla presję i oczekiwania współczesnego życia, kwestionując normy społeczne i ideę życia pozagrobowego jako formę eskapizmu. "See You in the Afterlife" sugeruje walkę o znalezienie spokoju pośród szaleństwa współczesnej egzystencji, sugerując zarówno humor, jak i rozpacz, gdy narrator porusza się po tych złożonościach.
Utwór oddaje poczucie zagubienia w świecie, który często wydaje się nieprzenikniony i powierzchowny. Podkreśla chęć znalezienia pocieszenia i zrozumienia w obliczu przytłaczających przeciwności losu, jednocześnie uznając absurdalność istnienia. Powtarzająca się myśl, że bohaterowie spotkają się ponownie w zaświatach, służy zarówno jako pocieszająca obietnica, jak i rezygnacja z wyzwań stojących przed teraźniejszością. Piosenka zachęca słuchaczy do refleksji nad swoim życiem i presją społeczną, która dyktuje ich działania, a jednocześnie odnajduje poczucie humoru i połączenie we wspólnych zmaganiach.
W oficjalnym oświadczeniu dotyczącym projektu można przeczytać: "Płyta powstała jako studium przypadku skrzyżowania disco, funku, gospel, jazzu i wszystkich innych brzmień z końca lat 70. To był piękny moment, kiedy te różne style muzyczne wzajemnie się do siebie odwoływały – artyści tacy jak Nile Rogers i Chic, Tom Tom Club i Giorgio Moroder. Chciałem się w to zagłębić i dowiedzieć się, co oni robią".
"Myślałem też o muzycznych i społecznych podobieństwach tej epoki do czasów, w których żyjemy obecnie, z gigantyczną recesją w latach siedemdziesiątych, zawirowaniami politycznymi po wojnie w Wietnamie i innymi poważnymi napięciami. Ale potem zobaczyłem, jak te przejawy radości dzieją się w muzyce i zacząłem myśleć o radości jako o akcie buntu".
