Sama artystka mówi, że piosenka jest refleksją na temat domu, tego czym jest dla nas to wyjątkowe miejsce. Gabrielle twierdzi, że dom to nie ściany, budynek, a ludzie, których kocha, którzy są jej bliscy. Nieważne gdzie jesteśmy, najważniejsze z kim.
W tekście piosenki opowiada o dojrzewaniu, oddzielaniu się od rodziców. Na początku była niczym feniks zanurzony w wodzie - nie potrafiła wzbić się w powietrze i odrodzić. Feniksy przecież czerpią swoją siłę z płomieni, będąc w wodzie niewiele mogą zdziałać. Ale im starsza się stawała, tym silniej uświadamiała sobie potrzebe niezależności. W końcu opuściła rodzinny dom, zaczęła samodzielne życie.
I choć wie, że z tym wiąże się mnóstwo problemów i wyzwań, to woli przejść przez nie wszystkie niż "zostać w wodzie", gdzie powoli wygasałoby w niej życie. Jak każdy młody człowiek, także ona osiągnęła etap, na którym potrzebuje czegoś nowego, własnego. I nieważne dokąd pójdzie, pojedzie, jak daleko od rodziny się znajdzie, zawsze to oni będą dla niej "domem". To ich obecność, ludzi, których kocha, sprawia, że czuje się u siebie, na miejscu.
