Wąż światła, ruch duszy
Cały czas pełznie wzdłuż kręgosłupa
Potężny feniks, odradzający się z popiołu
Cykl ognistego ptaka, życie, regenerujące się komórki
Płonące życie, zredukowane do popiołu
Zmartwychwstanie z płomieni, niekończący się proces
Walka o zbawienie, obserwacja samego siebie bez granic
Samopożerające się łono, wieczne, bez końca
Chyba zawsze o tym wiedziałem
Czułem to od dziecka
Moje wewnętrzne, wieczne światło
Trwające w tym cyklu
Rozpościeram skrzydła i lecę
Ponad dolinami i samolotami
Opuszczam tę przestrzeń
Śmierć jest tylko iluzją
Uroboros, symbol wiecznego życia
Wykop tunel w świetle, przebij się przez ignoranckie ściany
Odliczam dni, ale umieram
Brak mi cierpliwości, upadam
Na szczytach promieniujących gór
Przed oczami jawi mi się, jawi mi się prawda
Skupiam się na tej ciszy
Oddychając, odkrywam na nowo życie
Zamarznięta ikona, odległe przypomnienie
Ludzkość zapomniała o wyjściu
Przez usta odnawiającego się węża
