[Zwrotka 1]
Masz chwilę czasu, by posłuchać mojego zawodzenia?
O wszystkim i o niczym jednocześnie
Jestem jednym z tych melodramatycznych głupców
Neurotyczny do szpiku kości, bez wątpienia
[Hook]
Czasami sam siebie przyprawiam o dreszcze
Czasem mózg płata mi figle
Nazbierało się tego zbyt wiele, chyba tracę siły
Ogarnia mnie paranoja czy po prostu jestem aż tak spalony?
[Zwrotka 2]
Poszedłem do psychiatry, żeby przeanalizować moje sny
Mówi, że to brak seksu pada mi na mózg
Poszedłem do dziwki, mówiła, że moje życie to męka
Kazał mi przestać zawodzić bo zaczynało ją to dobijać
[Hook]
[Przejście]
Kontrola w zasięgu ręki, lepiej będę się tego trzymał
[Hook]
Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
„Basket Case” to bez wątpienia jeden z najpopularniejszych utworów kalifornijskiego zespołu. Nie dość, że ma świetną linię melodyczną, to jeszcze ten tekst! No i klip w psychiatryku. Sam tytuł natomiast, w wolnym tłumaczeniu, oznacza „kłębek nerwów”.
Tekst, który stanowi rodzaj autoterapii wokalisty. Billie Joe Armstrong swego czasu borykał się z ciągłym niepokojem. Myślał, że oszaleje. W końcu został u niego zdiagnozowany zespół lęku napadowego. - Jedynym sposobem, aby zrozumieć to, co się ze mną działo, było napisanie tej piosenki – powiedział kiedyś muzyk.
W początkowej fazie utworu, Armstrong pyta normalnego człowieka czy ma czas, aby wysłuchać jego narzekania. Mówi, że jest jednym z tych histeryzujących wariatów. Dalej tłumaczy, że ma przez to lęki, że pęka – nie wie już czy to paranoja, czy po prostu się naćpał.
W związku z tym udaje się do psychiatry, który stwierdza, że źródłem problemów jest fatalne życie seksualne. Armstrong idzie zatem do prostytutki, jednak ostatecznie i u niego nie zaznaje spełnienia – poszedł się tylko wyżalić.
Autor w przypadku określania płcikonkretnych osób w tekście użył odwrotnych niż automatycznie kojarzących się odniesień. Np. dziwka jest płci męskiej. Tego typu przewrót ma też podłoże w samej orientacji Armstronga – jest biseksualistą. Zresztą na całej płycie mnóstwo jest odniesień do jego seksualności i problemów psychicznych.
