Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Dzieci kwiaty:
Był rok 2015. Bracia Kiszka zebrali się w garażu. Jake zaczął grać dwa akordy, Josh zaczął nucić, Sam dołączył się grając na organach Hammonda. Melodia powstała spontanicznie i cały utwór zaistniał nagle, jakby już dawno został skomponowany. Josh stwierdził w wywiadzie dla Billboard, że poczuł klimat sceny muzycznej San Francisco z końca lat 60-tych i stąd tytuł. Rzeczywiście piosenka świetnie komponuje się z muzyką folkową tamtych lat, między innymi elektrycznym Dylanem, grupami Crosby Stills Nash and Young, The Byrds, czy Simon and Garfunkel.
Na koncertach Josh często podkreślał zapowiadając utwór, że piosenka ma dla niego bardzo osobiste znaczenie emocjonalne.
Tekst ballady opowiada o fascynacji kobietą, narodzinach romansu i o jego zmysłowym zwieńczeniu. Kobieta jest aktywna życiowo, lecz szuka własnego domu podobnie, jak bohater piosenki Homeward Bound, duetu Simon and Garfunkel (Josh puścił kolejne oczko). Kochankowie spotykają się przy “świetle ogniska”, pośród natury na “satynowej trawie”. W uniesieniu porównywanym do “srebrnej burzy” kobieta staje się boginią, syreną “z mieczem w dłoni”, która potrafi rozprawić się z przeznaczeniem. Josh pojechał trochę po bandzie, ale można go zrozumieć. W tekście pada wiele ciepłych słów pod adresem partnerki, co bardzo podoba się żeńskiej części widowni. Kobieta nazywana jest damą, słonkiem, dziewiczym pięknem, kimś niezwykłym. Porównywana jest do lampionu w ciemności i porannego wróbelka. Jest słodko, melodyjnie i poetycko.
Istnieje ciekawa wersja akustyczna tego utworu nagrana dla kalifornijskiej rozgłośni KCRW, w której Sam gra na fortepianie.
7 października 2017 roku podczas koncertu w Camden, New Jersey, Josh zadedykował utwór zmarłemu kilka dni wcześniej artyście nazwiskiem Tom Petty. Tym razem puszczone oczko jest z łezką.
