GRIFF.
GRIFF.
Tekst piosenki opisuje głęboki smutek i tęsknotę po utracie bliskiej osoby. W pierwszej zwrotce narrator wspomina chwile spędzone z kimś, kogo już nie ma, podkreślając emocjonalny ból i trudności związane z utratą. Relacja ta była pełna intensywnych uczuć i ucieczki przed światem, co czyni stratę jeszcze bardziej bolesną i osobistą. Narrator odtwarza te wspomnienia, a każda chwila, która była kiedyś źródłem radości, teraz jest przyczyną cierpienia.
Refren pokazuje, jak narrator radzi sobie z żalem, tańcząc z poduszką, którą traktuje jak zastępstwo dla utraconej osoby. Poduszka staje się symbolicznym "ciałem", które „słucha” i „kocha” go w ciemności, będąc jedynym towarzyszem w chwili samotności. To działanie ma na celu przynajmniej częściowe wypełnienie pustki po stracie i zaspokojenie potrzeby bliskości.
W drugiej zwrotce narrator znów odnosi się do utraty, wskazując na chaos i smutek otaczający jego codzienność. Próbuje przywrócić poczucie bliskości, zapalając świecę i otaczając się przedmiotami związanymi z przeszłością. Refren i post-refren powtarzają tę próbę znalezienia ukojenia w rytmicznym tańcu z poduszką, mimo że narrator wie, że nie przywróci to utraconej osoby. Piosenka kończy się smutną akceptacją, że mimo wszystkich starań, to, co zostało, to jedynie symboliczne „kochanie” poduszki.