Nadal przyglądam się, gdy żłobisz
Jak gdyby przez wodę z dna basenu
Poruszasz się bez ruchu
I gdy się ruszasz, ja jestem poruszony
Jesteś wołaniem o ruch
Tam, cała Ty, czasownik w idealnym ujęciu
Jak Jonasz na oceanie
Gdy się ruszasz, ja jestem poruszony
Gdy się ruszasz
Staram się być tym wszystkim, czym chcę być
Gdy się ruszasz
Nie mógłbym nigdy zdefiniować wszystkiego, czym dla mnie jesteś
Więc porusz mnie, skarbie
Potrząśnnij, niczym konar wierzby
Robisz to maturalnie
Porusz mnie, skarbie
Jesteś rytuałem ruchu
To myślenie zrozumiałe i opanowane
Wiem, nie ma w tym żadnej poprawy
Gdy się ruszasz, ja jestem poruszony
Jesteś małym, skaczącym Poluninem
Albo Fredem Asairem w cekinach
Kochanie, Ty, Ty jesteś Atlasem w jego śnie
I gdy się ruszasz, ja jestem poruszony
Gdy się ruszasz,
Dostrzegam, że czegoś we mnie brakuje
Gdy się ruszasz,
Kochanie, podziwiam coś tak wadliwego i wolnego
Więc porusz mnie, skarbie
Potrząśnnij, niczym konar wierzby
Robisz to maturalnie
Porusz mnie, skarbie
Więc porusz mnie, skarbie
Jakbyś ie miała nic do udowodnienia,
Ani nic do stracenia
Porusz mnie, skarbie
Ooh, ooh, ooh
Oh baby, oh skarnie
Porusz, niczym szare niebo
Porusz, niczym rajkie ptaki
Porusz, niczym dziwne wzrok wyłaniający się z mroku
Więc porusz mnie, skarbie
Potrząśnnij, niczym konar wierzby
Robisz to maturalnie
Porusz mnie, skarbie
Więc porusz mnie, skarbie
Jakbyś ie miała nic do udowodnienia,
Ani nic do stracenia
Porusz mnie, skarbie
Więc porusz mnie, skarbie
Potrząśnnij, niczym konar wierzby
Robisz to naturalnie
Porusz mnie, skarbie
