Autor w intymnym zwierzeniu opisuje, jak odcina się od swojego doczesnego życia, by rozpocząć walkę z depresją. Zdaje sobie sprawę, do jakiego stanu doprowadziło go jego otoczenie i on sam siebie. Wspomina swoją śmiałość i obycie w obliczu strachu i braku pewności siebie, który towarzyszy mu obecnie.
W obawie o swoje dalsze zdrowie, postanawiać opuścić miasto. Żegna się ze swoimi przyjaciółmi i wszystkimi bliskimi. Wysyła tez sygnał nienawiści do wszystkich tych, którzy bagatelizowali to, kim się stał. Rozmyślanie nad złem świata oraz nad jego hipokryzją nie przyniosło mu nic dobrego.
Uznaje, że musi opuścić nie tylko miasto ale i kontynent, mając na uwadze zarówno własne wspomnienia jak i przeszłość kontynentu, która sprawia, że nie może dłużej tam wytrzymać. Według niego historia pokazuje, że pokrzywdzonymi byli zawsze indywidualiści i osoby niegodzące się na kłamstwo i obłudę.
Jego podróże po różnych krajach porównuje do marszu pogrzebowego co ma podkreślać, że każdy kolejny koncert powoduje, że jego stan się pogarsza. Dodatkowym negatywnym bodźcem jest dla niego obserwowanie ludzi. Wydają mu się puści, próżni i przepełnieni agresją.
